Solanin
" แด่เธอผู้จากไป "
(Japan,2010,Takahiro Miki)
บทวิจารณ์ และ วิเคราะห์
สวยงาม มีพลัง และพาฝันมาก แม้จะต้องร้องไห้ระหว่างทาง
ก็ตาม แต่เราก็ยอม
ก็ตาม แต่เราก็ยอม
เราไม่ได้ดูหนังของพี่ อาโออิ มิยาซากิ มานานแล้ว ตั้งแต่ Nana , Sukida Virgin snow , Havenly forest และอื่นๆที่ยังนึกไม่ออก เป็นพี่สาวในวงการหนังญี่ปุ่นที่เราชอบมากคนนึง แกแสดงได้มีเสน่ห์ เรารู้สึกถึงรอยยิ้มของพี่แกที่มันมีทั้งความสุข และ ความเศร้าอยู่ในตัว ถ่ายทอดออกมาได้งดงามมากครับ
Solanin ในเรื่องหมายถึง บทเพลงเพื่อการลาจาก ฟังเหมือนอาลัยอาวรเลย แต่ไม่ใช่ มันไม่ขนาดนั้น มันคือคำที่ให้กำลังใจ ในการบอกลาสิ่งเก่าๆแล้วไปเริ่มต้นวันใหม่ที่ดี
พระเอกกับนางเอกอยู่ห้องเช่าโตเกียวเล็กๆ ด้วยกัน ทั้งคู่รักในเสียงเพลง พระเอกมีวงตอนอยู่ชมรม ดนตรี rock สมัยมหาวิทยาลัย จบมาทั้งคู่ก็ทำงานประจำ มันไม่ใช่งานใหญ่หรอกนะ ก็พาเลี้ยงปากและท้องได้ ตามประสาแฟนกันที่จบใหม่ๆ
พวกเขาคิดว่างานที่ทำอยู่จะไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงเลยอยากทำวงดนตรีจริงจัง .......................
พวกเขาคิดว่างานที่ทำอยู่จะไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงเลยอยากทำวงดนตรีจริงจัง .......................
เรารู้สึกว่าตัวละครพระเอกกับนางเอกกำลังเดินอยู่บนเส้นฟางเล็กๆที่ดูไม่มั่นคง จะขาดแหล่ไม่ขาดแหล่ แต่ก็พร้อมที่จะเสี่ยง
และหนังเรื่องนี้ มันทำให้เราเหมือนได้ย้อนกลับไปดู Nana อีกครั้งจัง เราชอบ mood and tone บรรยากาศ เหงาๆ มาก การต่อสู้ของเด็กวัยรุ่นบ้านนอกตัวเล็กๆ ที่อยากมีฝันที่ยิ่งใหญ่ และพยายามจะไปถึงจุดให้ได้ nana อาจพูดถึงความฝันของนักดนตรีที่เพียบพร้อม จะเป็นวง rock star อยู่แล้ว แต่ solanin นั้นกลายเป็นภาพสานฝันของผู้หญิงวัยรุ่น ล่องลอย ปลิวลม ท่ามกลางเมืองใหญ่อย่างโตเกียวและถ้าเราดูเข้าจริงๆแล้ว นางเอกมันไม่ได้มีความเป็น professในด้านดนตรี มาแต่แรกแล้ว แต่มีความสุขที่ได้ทำ เพื่อคนรัก และเปลี่ยนแปลงตัวเองในการเดินไปข้างหน้าอย่างอย่างมั่นใจ
ปล การดูหนังเรื่องนี้ เหมือนกับการที่ผมได้เล่นดอกไม้ไฟและจุดพลุขั้นบนท้องฟ้า ก่อนจะพบว่าบนฟ้านั้น เต็มไปด้วยประกายไฟที่สวยงามมาก
"ท้องฟ้าในวันนั้นยังคงกว้างใหญ่เกินไปสำหรับเรา แต่ในวันนี้เราสามารถจะอยู่ในความกว้างใหญ่เหล่านั้นได้ "
คะแนน A
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น