Amy winehouse
แด่ผู้ลาลับ (นางฟ้าสีดำ)
(U.K,2015,Asif Kapadia )
บทวิจารณ์ และ วิเคราะห์
งดงามและเจ็บปวดไปพร้อมๆกัน
เป็นหนังสารคดีที่พีคมากๆสำหรับเรา ไม่ดูบอกเลยพลาดมาก เพราะตลอดทั้งเรื่องคุณจะได้เห็นเกือบจะทุกซอกทุมมุมในชีวิตของเธอ
สำหรับเรา เอมี่ เหมือนกับ ผู้หญิงที่พร้อมจะปลิดปลิวไปเรื่อยๆ นางดูไม่มั่นคง เปราะบาง เป็นเหมือนนกน้อยที่พร้อมจะบินตลอดเวลาทั้งที่รุ้ว่าปีกยังไม่แข็ง สภาพจิตใจชีวิตครอบครัวก็แตกหัก พ่อแม่หย่าร้างตั้งแต่เธอเด็ก พ่อคบชู้ กลายเป็นเด็กมีปัญหา นำพาเธอสู้ชีวิตดำมืด
ชีวิตของเอมี่ มันไม่ต่างกับคนทั่วไป มีขึ้นลง ลงแล้วขึ้นไปเรื่อยๆ แต่มันก็มีปัจจัยหลายๆอย่างที่พาชีวิตเอมี่ดิงไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็ไม่มีวันกลับ เอมี่เป็นนักร้องที่ผมมองว่าเธอมีจิตวิญญานความเป็นตัวเองสูงมาก เล่นเพราะอยากทำ อยากร้อง ทำเพลงไม่ต้องแคร์ใครมาก การทำเพลงแบบเป็นส่วนตัว คือการที่เราได้สื่อสารกับตัวเราเอง จะสังเกตุได้ว่าทุกบทเพลงที่เอมี่ ร้องแต่งไป นี่มาจากชีวิตเธอทั้งนั้น
back to black หวนกลับสูความเศร้าอีกครั้ง เพลงนี้เราชอบมาก เหมือนว่าเธอจะรู้ชะตาชีิตว่ายังไงเสียก็หนีความเลวร้ายไปไม่ได้
ชีวิตของเอมี่ มันไม่ต่างกับคนทั่วไป มีขึ้นลง ลงแล้วขึ้นไปเรื่อยๆ แต่มันก็มีปัจจัยหลายๆอย่างที่พาชีวิตเอมี่ดิงไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็ไม่มีวันกลับ เอมี่เป็นนักร้องที่ผมมองว่าเธอมีจิตวิญญานความเป็นตัวเองสูงมาก เล่นเพราะอยากทำ อยากร้อง ทำเพลงไม่ต้องแคร์ใครมาก การทำเพลงแบบเป็นส่วนตัว คือการที่เราได้สื่อสารกับตัวเราเอง จะสังเกตุได้ว่าทุกบทเพลงที่เอมี่ ร้องแต่งไป นี่มาจากชีวิตเธอทั้งนั้น
back to black หวนกลับสูความเศร้าอีกครั้ง เพลงนี้เราชอบมาก เหมือนว่าเธอจะรู้ชะตาชีิตว่ายังไงเสียก็หนีความเลวร้ายไปไม่ได้
ดูไปมาก็มีบางจุดที่โครตสะทือนใจ เมื่อชีวิตคนคนนึงเคยจุดสูงสุด วันหนึ่งมาอยู่ในต่ำสุด สำหรับเรานี่แทบจะรับไม่ได้ เราได้เห็นถึงความโรคจิตของมนุษย์เราอย่างนึง เมื่อคนที่เราเคยชื่นชมให้ค่าเขามาก ถึงเวลาโด่งดังเราเยินยอ แต่เมื่อเขาตกต่ำกลับซ้ำเติม เอาชีวิตเขามาเล่นเป้นหนังตลกบ้าง ยิ่งพวกสื่อที่ผมว่าตัวดีเลย
และเราก็ได้เห็นถึงแง่มุมบางอย่าง ว่า ชีวิตมนุษย์แม่งไม่ได้มีความแน่นอนเลย ถึงคราวจะดีก็ดีใจหาย ถึงเวลาจะกลับมาดี กลับมีบางสิ่งเล็กๆมานำพาให้เป็นแบบนั้น มีสารหนึ่งที่เธอพูด เราร้องเพลงได้ แต่ถ้าเลือกมาเดินเหมือนคนธรรมดาได้ ไม่ต้องมีสื่อ ฉันยอมนะ เรารู้เลยว่า ไอ้การให้ค่าความโด่งดังที่มนุษย์เราอยากจะเป็นเหมือน idol คนนี้ คนนั้น มันช่างดูหลอกลวง คนดังอย่างเธอชีวิตจริงๆแล้วนั้นไม่ได้สวยหรูเหมือน ชื่อเสียง การยืนรับรางวัลแบบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มบนเวที แต่ใจข้างในเต็มไปด้วยความระทม เพราะฉะนั้นเราถึงอยากบอกว่า การที่เป็นคนธรรมดาแม่งวิเศษสุดแล้ว จะเป็นคนที่มีคนจำนวนไม่ถึงร้อยที่รู้จักคุณ แต่คุณมีความสุขมันไม่ดีกว่าเหรอ
และเราก็ได้เห็นถึงแง่มุมบางอย่าง ว่า ชีวิตมนุษย์แม่งไม่ได้มีความแน่นอนเลย ถึงคราวจะดีก็ดีใจหาย ถึงเวลาจะกลับมาดี กลับมีบางสิ่งเล็กๆมานำพาให้เป็นแบบนั้น มีสารหนึ่งที่เธอพูด เราร้องเพลงได้ แต่ถ้าเลือกมาเดินเหมือนคนธรรมดาได้ ไม่ต้องมีสื่อ ฉันยอมนะ เรารู้เลยว่า ไอ้การให้ค่าความโด่งดังที่มนุษย์เราอยากจะเป็นเหมือน idol คนนี้ คนนั้น มันช่างดูหลอกลวง คนดังอย่างเธอชีวิตจริงๆแล้วนั้นไม่ได้สวยหรูเหมือน ชื่อเสียง การยืนรับรางวัลแบบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มบนเวที แต่ใจข้างในเต็มไปด้วยความระทม เพราะฉะนั้นเราถึงอยากบอกว่า การที่เป็นคนธรรมดาแม่งวิเศษสุดแล้ว จะเป็นคนที่มีคนจำนวนไม่ถึงร้อยที่รู้จักคุณ แต่คุณมีความสุขมันไม่ดีกว่าเหรอ
ปล เพลงทีเราชอบที่สุดของเธอคือ Tears Dry On Their Own
คะแนน A
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น