รุ่นพี่

รุ่นพี่   

(Thailand,2015 , วิศิษฐ์  ศาสนเที่ยง)

บทวิจารณ์ และ วิเคราะห์

สำหรับผมแล้ว สิ่งที่หลงเหลือและมีให้เห็นได้ด้านตัวตนของ คุณวิศิษฐ์ ที่ยังคงแข็งแรงในวงการภาพยนตร์ไทยจนทุกวันนี้คือ การเล่น สิ่งที่เป็นอดีต ความเป็นไทยโบราณ ได้อย่างน่าสนใจ ความสละสลวยของภาษาที่ไม่เคยแปรเปลี่ยน แม้กระทั่ง บทสนทนาที่ออกมาจากปาก น้อง พลอยชมพู ในช่วงแรกก็ช่างเหมือนบทกวีที่งดงามเหลือเกิน " ความเงียบมีหลายระดับ เงียบจนได้ยินเสียงใบไม้ไหว หรือ เสียงกระพือปีกของแมลง " ชอบมากท่อนนี้ แต่ในแง่ของตัวละคร หนังลำดับล่าสุด ของคุณวิศิษฐ์อาจจะดู drop ไปในแง่ความขลังหลายๆอย่าง ไม่เหมือน หมานคร เป็นชู้กับผี หรือ ฟ้าทะลายโจร อันนั้นมันดูโบราณจริงและเราสัมผัสได้จริงๆ แต่รุ่นพี่ กับตัวละครในเรื่อง เข้าใจว่าต้องการทำให้ดูสดใสขึ้น สิ่งได้กลับมา รุ่นพี่กลายเป็นหนังโรแมนติก สืบสวน ผีผมมองว่าไม่น่ากลัว แต่เรากลับไปสนใจ งาน visual ของหนังมากกว่า ความเป็นผีแฟนตาซี หลายฉากเราชอบมาก มันตื่นตาตื่นใจเหลือเกิน

ความถวิลหาอดีต ความเก่าของ วัตถุ สถานที่ ถือว่า ยังคงเป็นหนัง วิศิษฐ์จริงๆ ร้านถ่ายรูปเก่า สถานที่วัง หรือเรื่องราวในอดีตสมัยก่อนของคุณหญิง สิ่งเหล่านี้ยังคงทำเราศรัทธาผู้กำกับคนนี้คือ ต่อให้แต่งแต้มความทันสมัยอะไรลงไปในงาน แต่ก็ยังใส่ความเก่าไม่หลงลืมทางตัวเองแต่อย่างใด

แต่ถ้าจะต้องชมเป็นพิเศษคงเป็นในแง่งานด้านภาพ visual ต่างๆ ที่โดนเด่นดีเหลือเกิน


คะแนน     B+