(Thailand,2012, เต๋อ นวพล )
ท้องฟ้าในวันนั้นเป็นของใคร
บทวิจารณ์ และ วิเคราะห์
ท้องฟ้าในวันนี้ยังสวยงามเหมือนเช่นวันก่อน
การเขียนบล๊อกในวันนี้มันเป็นความรู้สึกและอารมณ์ที่ติดค้างกับหนังเรื่องหนึ่ง ที่ผมมีโอกาสได้ดูเมื่อคืน
หนังที่ว่านี้ ชื่อเรื่องว่า 36 ของพี่ เต๋อ นวพล ผู้กำกับหนังอิสระ 36 ถือได้ว่าเป็นหนังทดลองที่ทำออกมาในรูปแบบ ของการถ่ายภาพแต่ละช๊อต ให้ได้ภาพทั้งหมด 36 ภาพ แล้วมาเรียงต่อกันในหนัง ความยาวทั้งหมด 68 นาที โดยเล่าลำดับเหตุการณ์สถานที่นั้นๆ ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ไม่มีการเคลื่อนกล้องแต่อย่างใด โดยแต่ละฉากจะโฟกัสไปที่มุมมุมหนึ่งเท่านั้น ตัวละครอาจเคลื่อนไหวได้แต่ต้องอยู่ในเฟรมๆนั้น พูดง่ายๆเล่าเรื่องราวด้วยการแช่กล้อง ให้เหมือนภาพเคลื่อนไหว 36 ภาพ
หนังเรื่อง 36 เหมือนกับการให้คนดูได้ดูภาพภ่าย 36 ภาพที่อยู่ในอัลบั้มรูปหนึ่งอัลบั้ม เรื่องราวในหนังก็พูดถึงตัวละครสองคน คือ ทราย หญิงสาวที่ทำหน้าที่หาโลเคชั่นถ่ายทำหนัง เธอชอบถ่ายภาพสถานที่ต่างๆ ด้วยกล้องดิจิตอล กับ อุ้ม ผู้ชายที่ทำหน้าที่ฝ่ายศิลป์ ทั้งสองมาร่วมงานกัน มีเวลาด้วยกันในระยะเวลาสั้นๆ
การถ่ายภาพ ความทรงจำ และ สถานที่
กล้องถ่ายรูปผมมองว่ามันเหมือนกับสิ่งที่สามารถบันทึกความทรงจำ เกี่ยวกับ ห้วงเวลา สถานที่ คน โดยมันไม่หายไปไหน มันยังคงอยู่ เราสามารถนำภาพถ่ายกลับขึ้นมาดูอีกครั้ง โดยเรื่องราวมันยังอยู่ในภาพๆนั้น และผมมองว่า มันสามารถพาเราย้อนกลับไปยัง สถานที่แห่งนั้น กลับไปยังช่วงเวลาเหล่านั้นได้ ผมมองวานี่แหละคือสเน่ห์ของภาพถ่าย
สิ่งที่ผมชอบในหนังก็คือ ไอเดีย วิธีการเล่าเรื่องของ พี่เต๋อ ผู้กำกับ ที่ใช้ภาพในการเล่าเรื่อง มันอาจไม่ปะติดปะต่อกัน แต่ทุกภาพทุกฉาก 36 ภาพผมมองว่า ทุกภาพมันมีเรื่องราวของมันอยู่ในตัวเอง
จะสังเกตุได้ว่า ในแต่ละฉาก จะมีการแช่กล้องนาน บางครั้งเขาต้องการทิ้งให้อารมณ์คนดู ปล่อยความรู้สึกไปกับหนัง ฉากๆนั้น บางครั้งเขาอาจให้คนได้มีเวลาในการบันทึกจดจำ details ต่างๆ ที่อยู่ในฉากๆหนึ่ง คือจำลายละเอียดในภาพๆนั้นได้ อาจมี ขวดน้ำ สิ่งเล็กๆ แต่ผมมองว่ามันมีชีวิตถ้าเราจะให้เรื่องราวกับมัน
ฉากที่ผมชอบคงเป็นฉากที่ตัวละครทั้งสองขึ้นไปถ่ายรูปบนดาดฟ้าในวันที่ท้องฟ้าสวย ผมชอบฉากนั้นที่สุด
ซาว์แทรกบรรเลงในหนังได้อารมณ์ผมมาก รู้สึกถึงความว่างเปล่า ความเหงา ไม่ก็นึกถึงความทรงจำดีๆ
เรื่องราวในภาพถ่าย
36 อาจไม่ใช่หนังทุนสูง นักแสดงไม่รู้จัก แต่มันเป็นหนังทุนต่ำ มันเป็นหนังทดลองที่ทำออกมาแล้ว ทำให้คนรู้สึกเพลินเพลินไปกับมัน ผมมองว่าหนังเรื่องนี้มันเป็นอารมณ์ในการดูล้วนๆครับ ถ้าคุณไม่ได้คิดอะไรมาก ปล่อยจิตใจให้สบายๆ ผมคิดว่าคุณจะหลงรักหนังเรื่องนี้ได้ไม่ยาก
