The Grand Budapest hotel
"สิ่งผุพังที่มีเสน่ห์"
( U.S.A , 2013 ,Wes Anderson)
บทวิเคราะห์ และ วิจารณ์
สิ่งแรกที่อยากจะบอกหลังจากดูหนังเรื่องนี้เสร็จ ก็คือ เราอยากที่จะอยู่ในโลกของ คุณ wet anderson ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้
เพราะหนังแต่ละเรื่องของพี่แกพาเราไปพบกับโลกฝันประดิษฐ์ ความเป็นแฟนตาซี มันราวกับว่าได้ปล่อยให้คนดู อยู่ใน spaceของโลกที่เขา set ขึ้นมา อย่างจมจ่อมก่อนที่จะพาคนดูกลับสู่โลกความจริงด้วยความสุข
ความละเมียดละไม ของการกำกับศิลป์ ฉากต่างๆ ที่ทำออกได้อย่างประดิษฐ์ประดอย
ยิ่งฉาก รถรางไต่ขึ้นที่สูงนั้น งดงามราวกับฝัน
massage สาร บทสนทนา ในหนัง คล้ายๆกับ การอ่านบทกวี มันมีความเป็นปรัชญาพอสมควร นั่นคือสื่งที่เราชอบ มันเหมือนกำลังจะบอกกับ เราว่า บางครั้งชีวิตของคนเรานั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีความผูกพันกับสิ่งก่อสร้าง สถานที่ต่างๆ ที่เราชอบ หรือประทับใจ นั่นคือการให้คุณค่า ให้ชีวิตของสิ่งที่ไม่มีชีวิต ให้ดูมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ แน่นอนว่า The Grand Budapest hotel จึง เหมือนภาพวาดที่จิตกร บันจงวาดมันให้มีเรื่องราว มีเรื่องเล่า ออกมา
มันมีคำพูดในหนังที่เราชอบมากที่สุดคือ คุณเป็นตัวเชื่อมโยงสิ่งสุดท้าย ของโลกที่สูญหาย
เราขอใช้นิยามสำหรับหนังของคุณ wet ว่า "หนังม้าหมุน " ต้องเป็นม้าหมุนที่อยู่ในสนามเด็กเล่นที่ดูรื่นย์รม สวยงาม พร้อมที่จะหมุนพ่คนดูสุขราวกับความฝัน ก่อนที่จะค่อยๆหยุด นั่นคือสัญญานบอกกลับเราว่าถึงเวลากลับสู่โกความจริงแล้ว
หากว่า สิ่งลวงตา คือ ความงดงามที่ดูเลอค่า จึงไม่แปลกอะไรที่มนุษย์เราจะสรรสร้างมันขึ้นมาเรื่อยๆ
คะแนน B+
