Life
( U.s.a,2015,Anton Corbijn )
บทวิจารณ์ และ วิเคาระห์
ก่อนอื่นผมคงต้อง R.i.p ให้กับ Jame deans ดาราหนังวัยรุ่นในยุค 50 มา ณ ที่นี้ด้วยครับ แกน่าจะเกิดในยุคอย่างเราๆนะ มุมมองสำหรับผมพี่แกนี่ life style มันดูเท่จัง มีมี unique บางอย่างที่ทำให้ผมหลงไหล บุคคลคนนี้ และมันคงจะ Influence เด็กวัยรุ่นอย่างเรามาก ผมเชือว่าถ้าใครเกิดทันในยุคนั้น jame deans คงจะถูกจดจำเป็นอย่างมาก แกไม่ได้หมือนฮีโร่ในวงการบันเทิง ไม่ได้เป็น ลูกรักในวงการมายาเหมือน ดาราพระเอก ไม่ใช่ ณ เดช ไม่ใช่ มาริโอ้ หรือใครๆ พระเอกลูกโอ๋อยู่ในโอวาท มันมีความนอกคอก เกเรผสมอยู่ เราชอบดาราแบบนี้ บ้านเรานึกออกน่าจะเป็น พวก พี่ต๊ะ บอยสเกาต์ อะไรแบบนี้ ลุคดูแรงๆหน่อย มีความเป็น loser บางอย่าง คิดแบบไหนก็ก็ทำแบบนั้น มันดูเท่ดี ไม่เสแสร้ง เพราะนี่คือชีวิต จะไปอายทำไมวะ ถ้ากูจะถูกเรียกว่า ดารานอกรีต จริงมั้ย
ความดีงามของหนังคือ การพาคนดูอย่างเราไปเห็นชีวิตที่ผมมองว่านี่แหละชีวิตคนจริงๆ ไม่ต้องผ่านกระบวนการตกตะกอนใดๆ ผ่านตัวละครสองคน คนแรก ช่างภาพนิตยสาร life อีกคนก็ไอ้ จิมมี่ (เจมส์ดีน ) ไปมามันคือการไล่สำรวจความเป็นมนุษย์ของกันและกัน ทัศนคติที่มีต่อกันและกันของคนสองคน คนนึงช่างภาพ อีกคนนึงดาราที่อยู่ในคาบเกี่ยวคำว่าดัง เรียนรู้อะไรบางอย่างของอีกฝ่าย สิ่งที่ชอบมากคือ การได้เห็นสองอาชีพที่เรามองว่าน่าจะยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ดารา กับ ช่างภาพ ช่างภาพที่จริงไม่ได้แตกต่างจากพวกนักข่าวมาก เป็นพวกปลิง ที่ชอบเสาะโน่นเสาะนี่ กูมาเอารูปมึง กูได้ตัง ไอ้ ดาราเป็นเหมือน คนที่โดนปลิงดูดอีกที กูควรจะอยู่ห่างมึงไว้ ไปมากลับกลายเป็นว่าทั้งสองมันพึ่งพากันและกัน ประเด็นความดังผมไม่อยากพูดถึง ที่ต้องเอามาเป็นตัวล่อของ การทำมาหากินสองอาชีพ สิ่งที่ผมเห็นเต็มๆคือ การได้เรียนรู้มุมต่างชีวิตอีกฝ่ายที่อาจไม่เคยได้เห็น ซึ่งแน่นอนผมว่า คนธรรมดาได้ดูทีวี ไม่ได้ติดตามก็จะตีข่าว ด้านเดียว แต่นักถ่ายภาพลงไปเอง มันรู้อะไรมากมายจากดารา
ผมชอบฉากตอนที่ เจมส์ดีน กลับบ้านเกิดที่ อินเดียน่า ชีวิตในฟาร์มกับครอบครัว ญาติๆ ยิ่งตอนที่เขาเล่าเรื่องการจากไปของแม่ ให้ ช่างภาพฟังเราถึงกับสะทือนใจ แล้วเข้าใจแล้วว่า คำว่าหัวเลี้ยวหัวต่อ เป็นแบบไหน มันไม่ได้มีชีวิตที่เพียบพร้อม เลยเข้าใจที่มันดื้อๆ หัวรั้นกับ งานบ้าง เหตุผลนี้ก็ใช่ บวกกับความติสท์ส่วนตัว ทำให้เรายิ่งชอบ character ของคุณ เจมส์ดีน เป็นพิเศษ สำหรับผมดูหนังเรื่องนี้แล้ว คำถามตามมาคือสิ่งที่มนุษย์เรียกว่า ความดัง จริงๆแล้ว มันใช่ความสำเร็จไหม มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นดิ
คะแนน A
ผมชอบฉากตอนที่ เจมส์ดีน กลับบ้านเกิดที่ อินเดียน่า ชีวิตในฟาร์มกับครอบครัว ญาติๆ ยิ่งตอนที่เขาเล่าเรื่องการจากไปของแม่ ให้ ช่างภาพฟังเราถึงกับสะทือนใจ แล้วเข้าใจแล้วว่า คำว่าหัวเลี้ยวหัวต่อ เป็นแบบไหน มันไม่ได้มีชีวิตที่เพียบพร้อม เลยเข้าใจที่มันดื้อๆ หัวรั้นกับ งานบ้าง เหตุผลนี้ก็ใช่ บวกกับความติสท์ส่วนตัว ทำให้เรายิ่งชอบ character ของคุณ เจมส์ดีน เป็นพิเศษ สำหรับผมดูหนังเรื่องนี้แล้ว คำถามตามมาคือสิ่งที่มนุษย์เรียกว่า ความดัง จริงๆแล้ว มันใช่ความสำเร็จไหม มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นดิ
คะแนน A
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น